dinsdag 26 april 2011

Downistie

Voor wie het nog niet weet: sinds een aantal weken is er een nieuwe soap op de nederlandse televisie: Downistie. Het betreft een soap die bestaat uit twaalf afleveringen van ieder drie minuten en de cast betstaat volledig uit mensen met het syndroom van Down. Iedere vrijdagavond wordt er een aflevering uitgezonden in De Wereld Draait Door. Het programma maakte al voor uitzending flink wat los. Er zou sprake zijn van een freakshow, er zou een niet-realistisch beeld van mensen met Down worden neergezet, de betrokkenen zouden zelf niet de intellectuele capaciteiten bezitten om volbewust te kiezen voor deelname, kortom de emancipatie van mensen met een handicap zou door dit programma in het geding komen.

In tegenstelling tot wat ik van mij zelf gewend ben, raak ik in het geheel niet van de kook bij dit onderwerp, hetgeen mij behoorlijk bevreemdt. Ik zou hier toch eigenlijk wel iets van moeten vinden... Maar nee, hoe hard ik mijn best ook doe, er komt geen greintje verontwaardiging over me, noch euforie. Wellicht komt dat omdat ik niet van soaps hou, en eigenlijk ook niet het gevoel heb dat ik een uitgesproken mening zou moeten hebben over wat andere gehandicapten inhoudelijk doen met hun leven. Kennelijk heb ik ook niet het gevoel dat hier een groep mensen bescherming nodig heeft. Voor zover ik mensen met het syndroom van Down ken, lijkt de grootste groep mij niet wilsonbekwaam en dat geldt zeker voor de groep acteurs in deze soap. Zij hebben zelf de wens geuit in een soap te spelen en ze hebben ook zelf meegewerkt aan het scenario.  

Als ik dan toch een mening heb betreft dit vooral de omroep die dit uitzendt (VARA). Niet omdat het moreel verwerpelijk zou zijn zo'n soort programma uit te zenden, maar vooral omdat ik na het zien van de eerste aflevering alleen maar kon concluderen dat ik het 'slechte tv' vond. Maar ach, ik geloof dat zelfs die kritiek wat mij betreft geldt voor 95% van alle uitgezonden programma's. Zelfs op dit terrein niets wat me echt kan beroeren.

Ik heb dan ook niet verder gekeken na die eerste aflevering, tot een vriend met attendeerde op aflevering drie. Nu ben ik dan toch om. In een korte scene -maximaal 20 seconden- schat ik, zie ik hier verbeeld, wat mij uren denkwerk en ellelange epistels heeft gekost: Een statement over prenatale diagnostiek die er niet om liegt. Aan het eind van deze aflevering gaat de zwangere Rosanne samen met haar vriendin Nina naar een verloskundigepraktijk om een echo te laten maken. De echoscopist heeft slecht nieuws voor haar. In tranen vlucht Rosanne in Nina's armen, die haar vraagt wat er aan de hand is. Waarop Rosanne snikkend antwoordt: "Het kind heeft misschien geen Down".

Als je beseft dat in de hedendaagse screeningspraktijk 90-95% van de ouders kiest voor een abortus als het kind Down blijkt te hebben en dat dat dat betekent dat in Nederland elk jaar ruim 200-225 kinderen met het syndroom van Down worden geaborteerd, lijkt het mij fair als alle kritiek op het emancipatoire gehalte van deze soap, aanstonds wordt ingetrokken. Hier hangt de emancipatievlag breeduit te wapperen!




Belangrijkste criticasters van Downistie:
Bron van cijfers over aantal abortussen na screening:  

1 opmerking:

Anoniem zei

en nu hoop ik maar dat alle mensen die een abortus van een downkind overwegen naar deze soap kijken, annemiek