woensdag 12 oktober 2011

Invalidentoilet

Volgens mij glipte ik er ook weleens naar binnen toen ik nog niet officieel invalide was. Hup effe snel d’r op. En dan lekker genieten van de luxe en ruimte van zo'n toilet en je licht euforisch voelen omdat je aan de rij voor het damestoilet bent ontsnapt. Helaas kan ik me niet herinneren of ik in die tijd ook wel eens heb meegemaakt dat ik bij het verlaten van zo'n toilet dan ineens stuitte op een wachtend iemand in een rolstoel... En ik kan me dus ook niet herinneren hoe ik daar dan op reageerde.

Inmiddels ben ik wel expert geworden in het voorspellen en categoriseren van de reacties van anderen in zo’n ongemakkelijke situatie. Dat is een soort sport geworden en daarom raak ik altijd weer licht opgewonden als ik voor de gesloten deur van het invalidentoilet sta te wachten tot deze opengaat. Wie zou er ditmaal achter vandaan komen en hoe snel heb ik door in welke categorie de betrokkene valt?

Laat ik beginnen met de eerste categorie. De ‘anti-climax’ gevallen. Daaronder vallen alle legale bezoekers van zo’n toilet. Gehandicapten dus, maar ook moeders met kinderen, want die mogen tegenwoordig gewoon de grens naar het verboden gebied overschrijden, want steeds meer invalidentoiletten zijn ook baby-verschoonruimtes geworden (helaas zijn daarmee zeker de helft van diezelfde toiletten ook ineens een stuk ontoegankelijker geworden omdat babyverschoonplanken de vrije doorgang belemmeren, maar dat terzijde…)

Interessanter zijn de overige categorieën, te beginnen met de ‘sorry- mevrouwen’ (ik kan het ook niet helpen, maar het zijn altijd vrouwen die uit het toilet tevoorschijn komen. Ik dacht eerst dat dat misschien wees op een hogere moreel-ethische ontwikkeling van de man, maar uiteindelijk lijkt een voor de hand liggender verklaring dat er bij het mannentoilet nooit een rij staat). Leeftijd tussen de 30-50 jaar. Ze putten zich direct uit in verontschuldigingen en doen boete voor hun overtreding door galant de deur voor me open te houden, het licht te ontsteken, en de deur achter me te sluiten. Steevast eindigt de ontmoeting met de vraag: ‘Gaat het lukken zo?’ Het is een knap staaltje subiete omzetting van schaamte naar schuld en van daaruit naar ingeloste schuld.

Dan heb je nog de ‘waag-er-eens-iets-van-te-zeggen’ dames. Leeftijd tussen de 50-70. Type Bijenkorf. Sjaaltje, te sterk parfum, bevroren glimlach op te rode lippen. Ze hebben me nog niet gezien of er verschijnt een minachtende arrogante blik in hun ogen. Ze spelen het zo dat ik hen altijd de doorloop lijk te versperren, en ik hen dus iets aandoe in plaats van andersom. Ze zeggen niks, maar kijken des te meer. Hun schaamte transformeert onmiddellijk naar een krachtig pantser van ‘gelijke rechten’.

En last but not least: De ‘kut-ik-ben-betrapt-nu-krijg-ik-straf’ vrouwen. Hun schaamte wordt onmiddellijk paniek. Je ziet ze denken: ‘Het zou ook kunnen dat ik een onzichtbare handicap heb, dus ik hoef me niet rot te voelen, echtnietheusnietniet’. Heel soms verleidt de paniek tot een licht simulerend trekken met een been, maar meestal verdwijnen ze snel en geruisloos uit beeld. De ogen naar beneden gericht om ieder oogcontact te vermijden. Iets zeggen zit er niet in. Dat komt waarschijnlijk door een dichtgesnoerde keel. Dat doet angst soms.

Ja, het is spannend, het zittende leven. 

Maar de hamvraag blijft natuurlijk naar welke moreel-ethische code deze mensen zich eigenlijk voegen? Waaruit blijkt eigenlijk dat alleen invaliden op een invalidentoilet mogen? Misschien komt het door de invalidenparkeerplaats. Zelfde embleem voor dezelfde groep mensen. En parkeren op een invalidenparkeerplaats mag niet! Dus plaatsnemen op een invalidentoilet mag ook niet. Kennelijk. De verwarring kan ook komen door de embleempjes die vrouwen en mannenwc’s van elkaar scheiden. Kennelijk wordt het rolstoelembleem dan op diezelfde wijze geïnterpreteerd....

Toch lijkt het al met al veel voor de hand liggender om er vanuit te gaan dat het rolstoelembleem laat zien dat dit toilet OOK voor mensen in een rolstoel toegankelijk is. Want het zou toch wel zonde zijn als al die mooie toiletten voor 99% van de tijd ongebruikt staan, want met zovelen zijn we nou ook weer niet. Ik zou dus zeggen ga vooral zonder schuldgevoelens het invalidentoilet in. Ik kan prima even op u wachten hoor. Ik zit toch.

7 opmerkingen:

Liesbeth zei

Wat een fantastisch verhaal. En stiekem toch ook herkenbaar. Al moet ik bekennen dat ik als vrouw bij grote drukte ook wel eens op een mannentoilet ga als daar geen rij staat. Feit is wel dat de invalidentoiletten vaak het schoonst zijn doordat ze minder gebruikt worden. Maar ik voel me minder 'schuldig' als ik samen met Teun naar binnen ga. Hij is immers gehandicapt. Als Teun klaar is doe ik zelf ook mijn plasje. Dat hoeft niemand te weten. Als we naar buiten komen voel ik me toch minder schuldig dan wanneer ik er stiekem alleen op ga. Maar vanaf nu niet meer! Dank voor je uitleg.

Michiel zei

Leuk stuk!

Ik vraag me nu wel af, is zo'n invalidentoilet bedoeld voor invaliden van beider geslacht? En zo ja, zou ik er dan als valide man ook probleemloos gebruik van kunnen maken? Ik ga 't toch maar niet proberen, denk ik. Het overkomt mij wel eens dat ik in een restaurant of cafe op weg naar de wc's misloop en op de vrouwen wc beland. Als ik dan weer naar buiten kom en er staan vrouwen te wachten die me vol verontwaardiging aankijken --- daar heb je weer zo'n ongemanierde man! --- schaam ik me dood en weet ik niet hoe gauw ik moet wegkomen. Een keer gebeurde het dat er net een vrouw aan kwam lopen die toen ze me zag "sorry" riep en gelijk weer weg was. Zo werkt het dus. Als je maar brutaal genoeg bent, gaan anderen vanzelf sorry zeggen.

cableclair zei

Leuk stuk ey! Ik beken dat ik in gevallen van hoge nood en extreme drukte ook gewoon naar de mannenwc's ga en ook zonder al te groot schuldgevoel naar het invalidentoilet en na het lezen van je stukje al helemaal niet meer! Dank hiervoor!

Anoniem zei

Haha, ik kan nog veel meer dingen bedenken die je veel beter in een invalidentoilet kunt doen....!

Anoniem zei

Geweldig verhaal, ik heb hardop zitten lachen. Bestaat er ook een categorie die gewoon contact zoekt en er om lacht? Ik heb besloten dat ik dat laatste ga doen als ik weer eens gebruik maak van het invalidetoilet met inderdaad het idee dat het meestal niet gebruikt wordt. Jolande

Anoniem zei

Very interesting points. Thanks!

My blog:
rachat credit voiture www.rachatdecredit.net

Anoniem zei

Annemiek;
Echt leuk, ik heb erg gelachen.