vrijdag 31 mei 2013

Inclusiedwang

Eigen wijk voor Turken in Rotterdam. Uniek project! Het moet niet gekker worden", aldus een berichtje van Inclusie.nu op mijn Facebookpagina. De bijgevoegde link verwijst naar een artikel in het Algemeen Dagblad dat het volgende meldt: “Rotterdam krijgt een woonwijk waar vooral oudere, Turkse Rotterdammers zich thuis moeten voelen. Bij de Afrikaanderwijk wordt een compleet stadje gebouwd met 400 appartementen, een hotel, winkels, horeca, zorgvoorzieningen, een mediterraan ogend binnenplein en een paleistuin.”

Om maar direct helder te maken waar ik sta: Ik draag Inclusie.nu een warm hart toe. Zij maken zich hard voor mensen met een beperking, voor wie meedoen in de samenleving niet vanzelfsprekend is, en dragen bij aan “een wereld waarin iedereen welkom is en waar je gewaardeerd wordt om wie je bent en wat je doet.”
Wie kan daar tegen zijn? Ik niet. Waar ik wel op tegen ben is doorschieten. En al eerder heb ik ondervonden dat “inclusief denken” kan verworden tot een ideologie met dwingende trekken, als zij zonder onderscheid des persoons of zonder oog voor context, wordt doorgevoerd. Dit is een goed doorschiet-voorbeeld, want wat is er nou precies mis met de plannen voor zo’n wijk? Waarom mogen mensen niet zelf bepalen waar ze het liefst wonen en met wie?

Inclusiedenkers vallen makkelijk ten prooi aan wat ze eigenlijk willen bestrijden: Het maken van onderscheid op basis van kenmerken als huidskleur, etniciteit, sekse, fysieke beperkingen etc. Want kennelijk is turk-zijn (of gaat het over oud zijn?) ineens wel een relevant kenmerk als het gaat om wonen. Je mag dan namelijk NIET wonen in een wijk met alleen maar Turken (of met alleen maar ouderen?)

Ten gevolge van van de onjuiste gedachte dat inclusie hetzelfde betekent als “geen onderscheid mogen maken”, zijn vele verstandelijk gehandicapten in de afgelopen jaren gedwongen geweest te verhuizen naar “gewone” wijken. Ze zouden daar zoveel beter af zijn dan in een instelling. Ook worden steeds meer kinderen onder diezelfde noemer verplicht ondergebracht in het “gewone” onderwijs en is het bijzonder onderwijs iets verdachts geworden. Op deze wijze toegepast draait inclusie niet om individuen en wat goed voor hén is, maar om een gelijkheidsideologie.

“Inclusief denken” mag nooit uitmonden in een verbod verschillen zichtbaar te maken of te leven. Het zou een aansporing moeten zijn om een diversiteit aan leef- woon- en werkwijzen te creëren voor zoveel mogelijk mensen. Daarbij moet niet het “allemaal gelijk” principe leidend zijn, maar de vrijheid om uit al die mogelijkheden te kiezen wat het beste bij jou past. Er is namelijk helemaal niks mis met leven in een instelling, met het bezoeken van bijzonder onderwijs of met het wonen in een Turkse ouderenwijk. Er is pas iets mis als mensen geen keuze hebben of geen keuze krijgen om ook iets anders te kiezen.

4 opmerkingen:

heikki zei

Het is me niet helemaal duidelijk wat de strekking van je stukje is. Kennelijk vind je dat dit iets is wat doorschiet. Maar waarom precies dan? Er wordt toch niemand verboden om ergens te wonen, of gedwongen in deze wijk te wonen? Daarnaast lijkt me "een mediterraan ogend binnenplein" een goed plan, mits niet zo treurig uitgevoerd als de rest van ideeën in NL. En met mediterraan klimaat, uiteraard !

heikki zei

Hmm bij herlezing werd het wat duidelijker -- je vind dat kritiek van die zgn. inclusie-denkers op de wijk, doorschiet?

Daar kan ik me wel in vinden.

Marie-Jose zei

Hai Heikki, Leuk weer wat van je te horen! En gelukkig kritisch als altijd. Het is jammer dat je zo ver weg woont. Wij zouden samen heel wat goede discussie-avonden kunnen doorbrengen! En ja, de kritiek (het moet niet gekker worden) is typisch voor mensen die inclusie als een groot heilig ideaal hanteren zonder oog voor de individuele betrokkenen. Men keurt iets af, gewoon omdat het niet past binnen het inclusie-ideaal waarin mengen, assimileren, gelijkheid, de nieuwe norm is. Maar wie even doordenkt stuit al snel op de vraag waarom dat beter zou zijn dan het volgen van de wens van Turkse ouderen om in zo'n woonwijk te wonen. Het lijkt me dat we dan ook wel alle villawijken, woonwagenkampen, studentenflats, bejaardentehuizen enz kunnen afkeuren. Oja en landen. Want het is toch vreselijk al die mensen met dezelfde nationaliteit bij elkaar. Of scholen. Al die kinderen op een hoop. Kortom, ik probeer vooral te laten zien waar het streven naar een inclusieve samenleving zijn doel voorbij dreigt te schieten, en dat is voor mij op het moment dat verschillen er niet meer mogen zijn of verdacht worden gemaakt.

heikki zei

Onderscheid maken (discrimineren dus), is juist een kenmerk van intelligentie; sterker nog, zonder onderscheid te maken lijkt me niet dat veel levende wezens het lang volhouden. Sommige dingen eet je wel, andere niet.

Yes! Laten we een avond afspreken als ik weer eens in de buurt ben. Al heb ik vooralsnog geen idee wanneer dat zou kunnen zijn.. ik geef wel een seintje, OK ?